การแสดงขันธ์ ๕ นี้มุ่งให้เห็นว่าสิ่งที่เรียกว่า "สัตว์" "บุคคล" "ตัวตน" เป็นต้นนั้น เมื่อแยกออกไปแล้ว จะไม่พบคำว่าสัตว์ บุคคล ตัวตน จะพบแต่ส่วนประกอบ ๕ ส่วนเท่านั้น ซึ่งเป็นการชี้ให้เห็นว่า ชีวิต เป็นการประชุมเข้าขององค์ประกอบต่างๆ หน่วยรวมขององค์ประกอบเหล่านี้ไม่ใช่ตัวตน และสิ่งที่เป็นตัวตนอยู่ต่างหากจากส่วนประกอบเหล่านี้ก็ไม่มี เมื่อเข้าใจได้อย่างชัดเจนเช่นนี้แล้ว จะสามารถถอนความยึดมั่นถือมั่นในเรืื่องตัวตนได้
เมื่อเราพบว่า ขันธ์ ๕ มีอยู่อย่างสัมพันธ์และอาศัยซึ่งกันและกันเราจะไม่เกิดความเห็นผิดว่าขาดสูญ และความเห็นผิดว่าเที่ยงแท้ เมื่อรู้ว่าสิ่งทั้งหลายไม่มีตัวตนที่แท้จริงหรือถาวรและมีอยู่อย่างสัมพันธ์และอาศัยกันและกัน เช่นนี้ เราจะเข้าใจในหลักของกรรมได้อย่างถูกต้อง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น